 |
Αναρριχήσεις στον Όλυμπο.
Ο Όλυμπος αποτελεί σήμερα ένα από τα σημαντικότερα αναρριχητικά πεδία της Ελλάδας. Διαθέτει ορισμένες από τις πιο υψηλές και δύσκολες ορθοπλαγιές, όπου μπορεί κάποιος να αναρριχηθεί σε διάφορους βαθμούς δυσκολίας.
Τα βράχια είναι ασβεστολιθικά μέτριας έως καλής ποιότητας, ενώ υπάρχουν και αρκετές παρθένες περιοχές χωρίς διαδρομές, που προσφέρονται τόσο για καλοκαιρινή πόσο και για χειμερινή αναρρίχηση.
Στην περιοχή γύρω από το Λιτόχωρο υπάρχουν σήμερα αρκετές οργανωμένες πίστες-βράχια καθώς και μια τεχνητή πίστα αναρρίχησης. Το αμέσως κοντινότερο αναρριχητικό πεδίο είναι αυτό της Ζηλνιάς, το οποίο υψώνεται επιβλητικό πάνω από το χωριό. Εδώ μπορεί να βρεί κανείς ένα μεγάλο αριθμό διαδρομών δυσκολίας από IV έως VIII. Χαρακτηριστικές διαδρομές είναι ο "Πέμπτη φορά", η "Κλασσική", η "Στιγμή της αλήθειας", η "Κόψη των αετών", η "Αντίο φίλε, το "Εκκρεμές", η "Υπερωρία", κ.α.
Πιο ψηλά στην περιοχή των κεντρικών κορυφών υπάρχουν αρκετά βράχια που προσφέρονται για αναρρίχηση τους καλοκαιρινούς κυρίως μήνες. Το Στεφάνι, ο Μύτικας και το Σκολιό είναι μερικές από τις κορυφές με αρκετές πάνω τους χαραγμένες διαδρομές, όπως: "Αχλάδι", "Το Μάτι", "Των Τσέχων", "Πλάκα του Zerf", "Νάστου-Κινατίδη", "Μιχαηλίδη-Ξανθόπουλου", "Huhn".
Στα αναρριχητικά πεδία των ψηλών κορυφών του Ολύμπου σημειώθηκαν οι πρώτες αναρριχήσεις στον Όλυμπο αλλά και στην Ελλάδα. Πρωτοπόροι ήταν οι Ιταλοί: E. Comici - A. Eche, οι Τσέχοι: Liporsek - Pipan, αλλά και οι Γερμανοί: Huhn, ξακουστά ονόματα στον χώρο της ορειβασίας εκείνη την εποχή. Στην συνέχεια ακολούθησαν χαράξεις νέων διαδρομών και από τους Ελληνες πρωτοπόρους: Κ. Νάτση, Γ. Μιχαηλίδη, Γ. Ξανθόπουλο, Κ. Ζολώτα, διαδρομές που θεωρούνταν "μύθοι" για πολλά χρόνια, και με ελάχιστες επαναλήψεις μέχρι σήμερα. Φυσικά, με την ανάπτυξη της ορειβασίας στην Ελλάδα, οι αναρριχητικές διαδρομές στις κεντρικές κορυφές του Ολύμπου πλήθυναν και σήμερα παρουσιάζεται μια μεγάλη ποικιλία.
|