| Διαδρομές | Dr. Format και η παρέα του |
Η προετοιμασία Η περιοχή της ορεινής Ευρυτανίας πάντα ήταν στόχος των εκδρομών μας. Η βασική ιδέα για την συγκεκριμένη εκδρομή ξεκίνησε από τον Οκτώβριο του 1996, όταν οι Dr. Format, Topo, Gzoi και Cat αποφάσισαν την διάσχιση: από την Ναύπακτο προς Μονή Προυσού και μέχρι το Καρπενήσι. Τότε δεν μας δόθηκε η ευκαιρία να το επιτύχουμε. Αργότερα τον Ιούνιο του 2000 είχαμε την τύχη να συμμετέχουμε στην εκδρομή που πραγματοποιήθηκε στο Μεγάλο Χωριό Ευρυτανίας (Dr. Format, Topo, Bill, Marboo, Mysti). Ετσι αποφασίσθηκε η ΜΕγάλη Φθινοπωρινή Εκδρομή (ΜΕΦΕ) να έχει δύο βασικούς στόχους: α) την οδική ανάβαση στο ψηλότερο σημείο της Καλιακούδας και β) την διάσχιση που αναφέρθηκε παραπάνω αλλά με την αντίστροφη φορά. Η ημερομηνία είχε αρχικά ορισθεί για τις 28 Οκτωβρίου, αλλά λόγω ελλείψεως δωματίων και άλλων δυσκολιών από τα μέλη της παρέας μας, τελικά μετατέθηκε για το τετραήμερο από Παρασκευή 10 μέχρι Δευτέρα 13 Νοεμβρίου. Ενα μήνα νωρίτερα φροντίσαμε για την διαμονή μας στο χωριό Γαύρος, το οποίο θα είχαμε ως ορμητήριο. Ακολούθησαν ασκήσεις επί χάρτου για ενδεικτικό προγραμματισμό των διαδρομών, χαρτογραφική προετοιμασία για την βέλτιστη αξιοποίηση των δύο δεκτών GPS, γενικός έλεγχος και προετοιμασία των τζιπ και μικροπρομήθειες για το ταξίδι. Ακολουθεί λοιπόν το ημερολόγιο του ταξιδιού. Ημέρα 1η: Παρασκευή 10-11-2000  Την Παρασκευή ξεκινήσαμε από την Αθήνα οι Dr. Format, Topo και Bill με τον Yuri-2 και οι Gzoi, Cat, Oli και Athi με το Vitara τους. Κινούμενοι αρκετά χαλαρά για να απολαύσουμε την διαδρομή και να μην κουράσουμε τα μικρότερα μέλη της παρέας μας, περάσαμε από την Λαμία και συνεχίσαμε προς το Καρπενήσι με τελικό προορισμό στον Γαύρο τα ενοικιαζόμενα δωμάτια "Αγράμπελη".  Το μεσημεριανό κολατσιό το πήραμε σε μια μικρή έξοδο από τον βασικό δρόμο, αμέσως πριν την είσοδο στο σχετικά νέο τούνελ των ραχών Τυμφρηστού. Εκεί μας δόθηκε η ευκαιρία να ξεφύγουμε λίγο από τη άσφαλτο, να ξεμουδιάσουμε και να φάμε. Συνεχίσαμε και μέσω του τούνελ φθάσαμε στο Καρπενήσι γύρω στις 3 η ώρα. Κατηφορίζοντας νότια προς τον Γαύρο βρήκαμε την ευκαιρία να επισκευθούμε τα χωριά Βούτυρο και Νόστιμο και από το τελευταίο, να ακολουθήσουμε τον εκπληκτικής ομορφιάς δασικό δρόμο που βγάζει απευθείας στο νέο Μικρό Χωριό. Οι επιβάτες του Yuri φτάσαμε στον Γαύρο κοντά στις 5 ή ώρα και μόλις τακτοποιηθήκαμε στο δωμάτιό μας έφθασε και η ομάδα του Vitara. Ο χιλιομετρητής του Yuri έγραφε 311 συνολικά χιλιόμετρα. Το βράδυ μαζευτήκαμε όλοι για φαγητό στο "Πέταλο" που ήταν ακριβώς δίπλα από τα δωμάτιά μας και μετά από μια σύντομη κουβέντα κοντά στο τζάκι, για την προετοιμασία της αυριανής ανάβασης στην Καλιακούδα πήγαμε για ύπνο. Ημέρα 2η: Σάββατο 11-11-2000 Το επόμενο πρωί ξυπνήσαμε με την θέα της Καλιακούδας επάνω από το χωριό και με τον καιρό να είναι ιδανικός για εκδρομή σε τέτοια υψόμετρα: καθαρός ουρανός, ελάχιστος άνεμος και υψηλή για την εποχή θερμοκρασία. Τα αυτοκίνητα παρκαρισμένα κοντά στον Καρπενησιώτη ποταμό, περίμεναν έτοιμα για την εξόρμηση. Οσο ετοιμάζαμε τα παιδιά και τα πράγματά τους για την ημερήσια εκδρομή μας, βλέπαμε και την κορυφή της Χελιδώνας να μας προκαλεί να την κατακτήσουμε, πράγμα που σίγουρα θα μας κάνει να προγραμματίσουμε νέα επίσκεψη στην περιοχή. Εν τω μεταξύ έφθασαν κατευθείαν από την Αθήνα με το Musso τους η οικογένεια Gstef, Jstef, Istef και Mstef με συνοδό τον άσπρο σκυλό τους Oliver, με ξύπνημα από πολύ νωρίς. Συγκεντρωθήκαμε όλοι πλέον στον σχετικό χώρο για το πρωινό μας. Πολύ σύντομα για να μην χάσουμε το φως της ημέρας, αφού στις 5 το απόγευμα θα έπρεπε να είμαστε πίσω στον Γαύρο, ξεκινήσαμε για μερικές προμήθειες στο γειτονικό Μεγάλο Χωριό. Εκεί σε γραφικό μαγαζάκι, αγοράσαμε τυριά, αλλαντικά, δοκιμάσαμε γλυκά κουταλιού και πήραμε και φρυγανιές αφού το ψωμί το περίμεναν από το Καρπενήσι (!) γύρω στο μεσημέρι. Με μεγάλες προσδοκίες η παρέα συνέχισε προς τον χωματόδρομο που ανεβάζει στην Καλιακούδα. Στην αρχή του χωματόδρομου βρίσκεται πινακίδα που δείχνει την κατεύθυνση (μας) προς το χωριό Στουρνάρα ή αλλιώς Δολιανά από το οποίο μπορεί περπατώντας να φτάσει κάποιος στο "Πανταβρέχει". Ανηφορίζοντας συνεχώς η θέα προς την κοιλάδα του Καρπενησιώτη γίνεται ολοένα και πιο συναρπαστική. Το τοπίο κατάφυτο από έλατα έδειχνε εντυπωσιακό και η θέα προς την κοιλάδα εκπληκτική. Στο βάθος βόρεια άρχισε να φαίνεται και η κορυφογραμμή του Βελουχιού. Η πομπή μας ανηφόριζε σταθερά το βουνό της Καλιακούδας με προπομπό τον Yuri και στο κατόπι τα Musso και Vitara. Μετά από αρκετά χιλιόμετρα φτάσαμε σε ένα σταυροδρόμι στο οποίο ο δρόμος διχάζεται σε δύο κατευθύνσεις: δεξιά πρός την κορυφή της Καλιακούδας και αριστερά προς την Ανιάδα. Στο ίδιο σημείο υπάρχει καλοσυντηρημένο μικρό εκκλησάκι της Κοίμησης της Θεοτόκου. Η θέα της Χελιδώνας από εκεί, με την κορυφή της στολισμένη με περαστικό σύννεφο, είναι μαγευτική. Το μάτι μπορεί να ταξιδέψει πολλά χιλιόμετρα μακρυά και να αγγίξει τις καταπράσινες πλαγιές των βουνών της Ευρυτανίας. Δίπλα στο εκκλησάκι υπάρχει και μνημείο των πεσόντων στην μάχη της Καλιακούδας (28-8-1823) με την επιγραφή "Τα βουνά μας μετερίζια, όπλα η παληκαριά, οι θυσίες σας χάρισαν, σ'όλους μας τη λευτεριά". Πίσω από το ιερό του ναού, υπάρχει πέτρινη βρύση με τρεχούμενο νερό, πολύτιμο εφόδιο για τους περιπατητές και ορειβάτες. Εδώ η παρέα βρήκε την ευκαιρία να τριγυρίσει λίγο και να εξερευνήσει το μέρος. Αφού ελέγξαμε την διαδρομή στον χάρτη και επιβεβαιώσαμε την τρέχουσα θέση μας με τα GPS, χαράξαμε την πορεία μας. Στο σταυροδρόμι τραβήξαμε δεξιά προς την Στουρνάρα. Ο δρόμος βρισκόταν ακόμη μέσα στα έλατα και σε σχετικά ομαλές βουνοπλαγιές. Ομως γρήγορα το τοπίο έγινε γυμνό - αλπικό και με ολοένα μεγαλύτερη κλίση της πλαγιάς. Με συνεχώς αυξανόμενη κλίση των πλαγιών του βουνού συνεχίσαμε τον κακοτράχαλο αλλά φαρδύ χωματόδρομο προς τον αυχένα όπου η μόνη δυσκολία που συναντήσαμε ήταν οι μεγάλες διάσπαρτες πέτρες που κύλησαν στην μέση του δρόμου. Η χάραξη του δρόμου είναι ελικοειδής, με συνεχείς φουρκέτες για να μπορέσει να καλυφθεί η υψομετρική διαφορά χωρίς να δοθεί μεγάλη κατά μήκος κλίση και επάνω σε σαθρό πετρώδες υπόβαθρο. Μετά από έντονες βροχές η διάβασή του θα είναι πολύ δύσκολη και αδιάβατη τον χειμώνα με τα χιόνια ! Ευτυχώς εμείς τον βρήκαμε σε πολύ καλοσυντηρημένη κατάσταση. Τελικά φθάσαμε στο ψηλότερο σημείο του δρόμου, τον αυχένα. Το πέρασμα εδώ βρίσκεται στα 1750 μέτρα από την επιφάνεια της θάλασσας και υπάρχει ένα μικρό "εκκλησάκι - εικόνισμα - καταφύγιο", σωτήριο για τον περαστικό ορειβάτη στην κακοκαιρία. Εδώ βρήκαμε την ευκαιρία να αφήσουμε την ζεστασιά των αυτοκινήτων και να βγούμε έξω στον μέτριο προς ισχυρό άνεμο των 7 μποφώρ για φωτογραφίες. Η πινακίδα μας πληροφορεί ότι φθάσαμε στα όρια του χωριού Στουρνάρα (Δολιανά), το οποίο φαίνεται στην άλλη πλευρά του βουνού που μόλις ανεβήκαμε. Η θέα είναι πανοραμική από τον αυχένα προς το όρος Παναιτωλικό. Eξίσου όμορφη και η θέα βλέποντας βόρεια προς τον Τυμφρηστό και το Βελούχι. Από εδώ υπάρχει οπτική επαφή με την πόλη του Καρπενησίου και τον δρόμο προς το χιονοδρομικό κέντρο. Ο δρόμος συνεχίζει από εδώ κατηφορικά προς την Στουρνάρα ανάμεσα σε κατακεραυνωμένα απομεινάρια ελάτων που στέκονται σαν μνημεία της δύμαμης της φύσης. Από τον αυχένα ξεκινά και το μονοπάτι που ανεβαίνει μέχρι την κορυφή της Καλιακούδας που έχει 2098 υψόμετρο. Ισως σε επόμενη καλοκαιρινή εκδρομή μας εδώ να καταφέρουμε να την επισκευθούμε αφού η θέα από εκεί πρέπει να είναι μοναδική ! Η παρέα μας αποφάσισε να γυρίσει πίσω από τον ίδιο δρόμο και να συναντήσει την ομάδα του Vitara που είχαμε αφήσει στο σταυροδρόμι. Το κατέβασμα του δρόμου προσφέρεται ιδιαίτερα για αγώνες κατάβασης με mountain bikes γιατί προσφέρει, θα λέγαμε, την ιδανική δυνατότητα παρακολούθησης και τηλεοπτικής κάλυψής του. Αφού φαίνεται σχεδόν ολόκληρη η διαδρομή από το επάνω μέρος της. Η επιστροφή μας εντυπωσιακή όσο και η άνοδος, μας υπενθυμίζει την κλίση της πλαγιάς που είναι κοντά στις 45 μοίρες ! Χαμηλότερα και λίγο πριν επιστρέψουμε στην διασταύρωση, συναντήσαμε το περιφραγμένο καταφύγιο που διαχειρίζεται η Trekking Hellas και φαίνεται να είναι σε άριστη κατάσταση εξωτερικά. Σε λίγο στην διασταύρωση στρίψαμε προς την Ανιάδα και αμέσως συναντήσαμε την υπόλοιπη παρέα μας να κάνει πικ-νικ σε καταπράσινο ξέφωτο. Εκει μείναμε για φαγητό και παιχνίδι πάνω από δυο ώρες. Φίλε John αξέχαστο θα μας μείνει το άψητο παστό κρέας που δοκιμάσαμε, ανάμεσα στις άλλες λιχουδιές !. Μετά το φαγητό συνεχίσαμε τον δασικό δρόμο προς την Ανιάδα μέσα σε πυκνό ελατόδασος. Ο δρόμος με ομαλές σχετικά κλίσεις ήταν άνετος στην οδήγηση αφού ήταν χωμάτινος και καλοπατημένος. Πριν φθάσουμε στην Ανιάδα συναντήσαμε την άσφαλτο που δεξιά θα μας έβγαζε σε αυτήν. Ομως εμείς διαλέξαμε να στρίψουμε αριστερά προς το χωριό Μουζίλο. Μετά το Μουζίλο συνεχίσαμε προς το χωριό Κλαυσί διασχίζοντας υπέροχα φωτισμένα δάση από πλατύφυλλα μέσα σε έλατα, πάντα σε ασφάλτινο δρόμο. Μετά το Κλαυσί κατηφορίσαμε στον κεντρικό δρόμο Καρπενησίου - Προυσού και σύντομα φθάσαμε στον Γαύρο όπου ο ημερήσιος χιλιομετρητής μας έδειχνε 50 km. Εκει βρήκαμε να μας περιμένουν οι φίλες μας Hypatia και Gene που μόλις ήλθαν κι αυτές από την Αθήνα. Προχωρημένο απόγευμα πλέον, αποφασίσαμε να ξεκουραστούμε για δυο ώρες και να βρεθούμε το βράδυ για φαγητό. (Θυμηθείτε το πλήρωμα του Musso που είχε ξυπνήσει από τις 4 το πρωί και ήρθε κατευθείαν από Αθήνα !).Το βράδυ ξαναβρεθήκαμε όλοι για φαγητό στο "Πέταλο" όπου είχε πολύ κόσμο περιλαμβανομένου και γνωστού ηθοποιού. Εξαίρεση στην συνάντηση ήταν η Topo που κοίμισε τον Bill και η Cat που φρόντισε την μικρούλα Athi που ήταν αδιάθετη. Ημέρα 3η: Κυριακή 12-11-2000 Το ξύπνημα της Κυριακής μας βρήκε όλους σε ένα αποχαιρετιστήριο πρόγευμα στην τραπεζαρία της "Αγράμπελης". Αποχαιρετιστήριο γιατί η παρέα θα χώριζε σε τρείς ομάδες. Η ομάδα του Vitara θα επέστρεφε από το πρωί στην Αθήνα λόγω της αδιαθεσίας της μικρής Athi. Η ομάδα των Hypatia και Gene θα γύριζε αργότερα στην Αθήνα λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων. Οι υπόλοιποι με το Musso και τον Yuri θα συνέχιζαν το πρόγραμμα της εκδρομής με την διάσχιση προς την Ναύπακτο. Μετά από τις σχετικές προετοιμασίες αφήσαμε τα δωμάτια και αφού αγοράσαμε τοπικά εδέσματα, ξεκινήσαμε για τον Προυσσό. Στον δρόμο μέχρι τον Προυσό, το φημισμένο μοναστήρι του και το ίδιο το χωριό βρήκαμε αρκετή κίνηση από προσκυνητές. Εμείς χωρίς στάση συνεχίσαμε νότια προς το χωριό Λαμπίρι. Η απογοήτευσή μας ήρθε σύντομα: ο δρόμος είχε πρόσφατα ασφαλτοστρωθεί και έτσι χάθηκε η αναμενόμενη αίσθηση περιπέτειας που περιμέναμε. Η διαδρομή πολύ γραφική με έλατα παντού, πολλές στροφές και στενό οδόστρωμα. Σχετικά γρήγορα φθάσαμε στο ψηλότερο πέρασμα του δρόμου πάνω στο Παναιτωλικό και σε σημείο που αποτελεί το όριο των νομών Ευρυτανίας και Αιτωλοακαρνανίας. Αργότερα περάσαμε το Λαμπίρι και λίγο μετά το Κάτω Λαμπίρι βρεθήκαμε σε μια ημιυπαίθρια στοιχειώδη ψησταριά η οποία ήταν συν-εγκατεστημένη στο δημοτικό κατάστημα του χωριού !! Φάγαμε στην αυλή της καταπληκτικές μπριζόλες με "αληθινές" πατάτες και σαλάτα. Μετά από λίγα χιλιόμετρα φθάσαμε στο Θέρμο που βρίσκεται πάνω από την λίμνη Τριχωνίδα και συνεχίσαμε μέχρι το Χάνι Μπανιά. Στο Χάνι Μπανιά στην όχθη του Εύηνου, υπάρχει κατασκήνωση δραστηριοτήτων όπως rafting, kanoe - kayak, trekking κ.λ.π. οι οποίες γίνονται όταν υπάρχει αρκετό νερό στο ποτάμι. Κατεβήκαμε μέχρι το ποτάμι για να δούμε την γέφυρα η οποία είναι σιδερένια παλαιού τύπου και διαθέτει μια λωρίδα διέλευσης, στρωμένη με ξύλα. Ιδιαίτερα εντυπωσιακές είναι οι πετρόχτιστες βάσεις της γέφυρας στις δύο άκρες της. Ο Εύηνος είχε ελάχιστο νερό 20-25 cm, ιδιαίτερα αν αναλογισθεί και το προχωρημένο της εποχής ! Το ποτάμι θα μπορούσε να το διασχίσει κάποιος με τα πόδια ή με τζίπ άνετα. Αρχισε να σκοτεινιάζει όταν φύγαμε από το Χάνι Μπανιά. Ακολουθώντας τον δρόμο προς την Ναύπακτο την φθάσαμε σε καμμιά ώρα με αναμμένα τα φώτα μας πλέον. Λίγα χιλιόμετρα αργότερα φθάσαμε στον ημερήσιο προορισμό μας: τον Μαραθιά. Μετά από 125 χορταστικά km στα βουνά έπρεπε απαραίτητα να φορτώσουμε τις "μπαταρίες" μας με τροφή. Φυσικό επακόλουθο ήταν να βρεθούμε και πάλι καθισμένοι στου Jimmy's με το καταπληκτικό του φαγητό γιορτάζοντας τα γενέθλια της Jstef. Μετά από μια χαλαρή βραδυνή κουβέντα δεν δυσκολευτήκαμε καθόλου να κοιμηθούμε. Ημέρα 4η: Δευτέρα 13-11-2000 Η Δευτέρα μας βρήκε όλους έτοιμους για επιστροφή στην Αθήνα. Οι Gstef, Jstef, Istef και Mstef έφυγαν αμέσως λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων ενώ εμείς, Dr. Format, Topo και Bill ακολουθήσαμε χαλαρότερο πρόγραμμα επιστροφής μέσω Γαλαξειδίου - Ιτέας - Δελφών - Λειβαδιάς κάνοντας συνολικά 258 km. Κάνοντας τον απολογισμό της εκδρομής διαπιστώνουμε: ημέρες 4, σύνολο χιλιομέτρων 745, άτομα 13, δωμάτια - διανυκτερεύσεις 10. Καθόλου ευκαταφρόνητοι αριθμοί που δείχνουν ότι η παρέα μας έχει μεγαλώσει αρκετά !, πράγμα που όμως συνεπάγεται σημαντικό κόπο - χρόνο για την οργάνωση των επόμενων εκδρομών μας. Η γεύση που μας έμεινε από αυτή την εκδρομή είναι ανάμικτη. Κακή κυρίως λόγω ορισμένων δυσκολιών που οφείλονται στην συμμετοχή πολύ μικρών παιδιών και τις αδιαθεσίες τους και την μη επίτευξη ορισμένων στόχων. Αλλά ταυτόχρονα καλή λόγω των νέων εμπειριών που αποκτήσαμε. Αυτές δεν ήταν μονάχα φυσιολατρικές αλλά τεχνολογικές (βλέπε χαρτογραφικές - GPS), και κοινωνικού χαρακτήρα αφού κατορθώσαμε να "εκδράμουμε" για πρώτη φορά με καλούς μας φίλους. Μετά από αυτή την εκδρομή μέσα στους μελλοντικούς μας στόχους - προορισμούς, θα πρέπει να βάλουμε εκτός από την επίσκεψη στο Πανταβρέχει και τις κορυφές της Χελιδώνας και Καλιακούδας, και την ορεινή διάσχιση της Ναυπακτίας προς Κρίκελο. |
© Copyright Oreivatein 1997-2017 - All rights reserved