Διαδρομές Αιανής

Βέρμιο, η ήρεμη ομορφιά

Είχαμε ακούσει, εμείς της Ορειβατικής Ταξιαρχίας Αιανής, για την ομορφιά της Σιαβαρίκας και θέλαμε να επισκεφτούμε την περιοχή αυτή, όπως επίσης και την κορυφή του Βερμίου.

Ξεκινήσαμε, λοιπόν, από την Αιανή το πρωί, παραμονή Πρωτομαγιάς, και μετά από 90 χιλιόμετρα οδήγηση, αφήσαμε το αυτοκίνητο στο καταφύγιο του ΧΟΟ Πύργων (Κατράνιτσα), αφού ένας παλικάρι προσφυγικής καταγωγής μας έδειξε το δρόμο.

Προσανατολιστήκαμε προς την κορυφή. Οι πινακίδες του μονοπατιού ήταν πυροβολημένες από στοχομανείς κυνηγούς. Αφού περάσαμε ένα καταπληκτικό για το πράσινο χρώμα του λιβάδι, αρχίσαμε την ανηφόρα ανάμεσα στις οξυές, που δεν είχαν ακόμα βγάλει τα φύλλα τους.

Ο Γιώργος Μπουρνιώτης ποζάρει την 30 Απρίλη 2001 στην κορυφή ενός «μπούλντερ» βράχου στην Τσανακτσή Πέτρα Βερμίου (2052 μ.), αφού πρώτα τον αναρριχήθηκε με επιτυχία. Πίσω στο βάθος φάινεται η κορυφή Μαύρη Πέτρα. Πολλοί τέτοιοι βράχοι στην ασβεστολιθική αυτή κορυφή προσφέρονται για μπούλντεριγκ.

Θανάσης Καλλιανιώτης και Γιώργος Μπουρνιώτης ξεκουράζονται στα θαυμάσια Λιβάδια του Βερμίου. Στο βάθος αριστερά το μονοπάτι προς την κορυφή διασχίζει τις οξυές και συνεχίζει προς την ομαλότατη κορυφογραμμή.

Όταν φτάσαμε στην κορυφογραμμή, νότια της Κορυφής Μαύρη Πέτρα, είδαμε αναπάντεχα τη μικρή λιμνούλα, που έδινε νότες δροσιάς στο περίγυρο λιβάδι. Ένας δροσερός Λεβάντες έρχονταν από τον ομιχλώδη κάμπο της Βέροιας και σκούπιζε τον ιδρώτα από τα φλογισμένα μέτωπά μας.

Συνεχίσαμε προς τα Δυτικά, περνώντας ανάμεσα από θαυμάσιους βράχους για μπούλντεριγκ. Έπειτα από μισή ώρα φτάσαμε στο εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία, όπου κατοπτεύσαμε τα ομαλά λιβάδια του Καρατάς (τουρκ = Μαύρη Φαλάκρα!).

Γυρίσαμε τα πολυβολεία του υψώματος και μετά ανεβήκαμε στην Τσανακτσή Πέτρα, απ΄ όπου φαίνονταν το Καϊμάκτσαλαν και οι λίμνες Βεγορίτιδα (Οστρόβου) και Πετρών (Πέτροβα).

Επιστρέφοντας σταματήσαμε για μπούλντεριγκ στους ασβεστολιθικούς ογκόλιθους της κορυφογραμμής. Ήταν μια θαυμάσια εμπειρία για τα χέρια και το μυαλό.

Σταματήσαμε δίπλα στη λιμνούλα της Μαύρης Πέτρας και φάγαμε. Η κατάβαση μετά έγινε γρήγορα. Επισκεφτήκαμε το νεοπαγές καταφύγιο του ΧΟΟ, μια πολλή καλή προσπάθεια των παιδιών της Κατράνιτσας, που χρειάζεται όμως μερικές διορθώσεις, όπως μάζεμα των σκουπιδιών και λίγες αισθητικές βελτιώσεις στο χρώμα και την αρχιτεκτονική του.

Θανάσης Καλλιανιώτης και Γιώργος Μπουρνιώτης ακουμπούν στην υπήνεμο μεριά του εκκλησακιού «Προφήτης Ηλίας» στην Τσανακτσή Πέτρα Βερμίου, ένα μέρος γεμάτο παλιά ασθενή πολυβολεία.

Σταματήσαμε και στη Σιαβαρίκα, το εξαιρετικό αυτό μέρος με τους καταρράκτες, το δάσος και τις ορθοπλαγιές του Ρολογιού ή Κόζικ (σλ. γίδα), όπως το αποκαλούν στη ντόπια γλώσσα. Εκεί μιλήσαμε για μια επόμενη διάσχιση της Μπέλα Ρέκα (σλ. Άσπρο Ποτάμι), του ρέματος δηλαδή που νοτίζει τη Σιαβαρίκα και διασχίζει μετά την Κατράνιτσα.

Επισκεφτήκαμε τον μισοπαρατημένο μακεδονικό τάφο του χωριού, πριν ξεκινήσουμε την οδό του γυρισμού. Το Βέρμιο μας ενθουσίασε με την ήρεμη ομορφιά του. Θα ξαναπάμε.