Μαύρη Ράχη Καμβουνίων - διαδρομή "τούρκικος καφές" - 25.2.01
Το αυτοκίνητο με άφησε σ' ένα παλιό λατομείο, κοντά στη βόρεια ορθοπλαγιά της Μαύρης Ράχης (1001 μ.). Παρέκαμπτα τα πεσμένα βράχια, καθώς πλησίαζα παρέα με ένα κυνηγόσκυλο "γκέκας", που με πλησίασε διστακτικά. Το αλτίμετρο έδειχνε 380 μ. Επιχείρησα να αναρριχηθώ από τη δεξιά μεριά αλλά τόσο ο σαθρός ασβεστόλιθος όσο και ο βαρύς εξοπλισμός -και η αναρριχητική απειρία βέβαια- εμπόδιζαν την προσπάθεια.
Εγκατέλειψα. Στράφηκα αριστερά και πήρα ένα ψιλοαπότομο λούκι ακούγοντας τα παρακαλεστικά ουρλιαχτά του "γκέκα", που είχε μείνει μόνος του. Ανεβαίνοντας αναρριχήθηκα ελεύθερα έναν βραχοκαταρράκτη 5 μέτρων κι επέστρεψα με ραπέλ, για να πάρω το σακκίδιο.

Πόζα στα μέσα της ανάβασης του "τούρκικου καφέ", 25.2.01. Πίσω τα χωράφια του Ρυμνίου και δεξιά η τεχνητή λίμνη Πολυφύτου |
| 
Η διαδρομή του "τούρκικου καφέ: Α. εκκίνηση, Β. απειλητική ορθοπλαγιά, Γ. βραχοκαταρράκτης, Δ. ανώτατο σημείο, Ε. επιστροφή στην ομαλότητα |
| 
Αποψη τμήματος της Μαύρης Ράχης (1001,98 μ.) Καμβουνίων. Αριστερά η διαδρομή "Αγκλύστρις", ενώ προς τα δεξιά φαίνεται το δασωμένο λούκι της διαδρομής. Τέρμα στην κορυφή το εκκλησάκι Αγιος Χριστόφορος |
Στη συνέχεια πήρα την άκρη ενός δασωμένου λουκιού, του οποίου η μέση ήταν γεμάτη πέτρες έτοιμες για κατρακύλα. Πουρνάρια, κέδρα, κάτω κι από πάνω κιρκινέζια και μελωδικά πουλιά που ενοχλήθηκαν. Ένας δροσερός αέρας ανέβαινε από τη λίμνη κι έφερνε τον αχό της ως πάνω.
Όταν τέλειωσαν τα βράχια, άρχισαν τα πουρνάρια. Ξέσκισα το μπουφάν, προσπαθώντας να εισχωρήσω ανάμεσά τους. Το μέρος "ντύθηκε" πυκνότατα και χρειάζονταν τσεκούρι για να εισχωρήσει κανείς ανάμεσα. Αποφάσισα την επιστροφή, όντας στα 740 μ. Είχαν περάσει ήδη 2,5 ώρες.
Πήρα ένα άλλο λούκι προς τα ανατολικά και κατηφόριζα γοργά στην αρχή στηριζόμενος στα δέντρα και μετά ελεύθερα βιάζοντας τις πέτρες, που έπαιρναν ευέξαπτες τον κατήφορο. Σε μισή ώρα ήμουν στη βάση του βουνού.
Υ.Γ. Ήταν μια σόλο αποστολή. Τη χρωστούσα στον φίλο Κώστα Σιούστη, που δεν είναι πια εδώ. Την είχαμε επιχειρήσει χύμα μαζί μια βροχερή μέρα πριν από χρόνια, αλλά ο βράχος τότε γλιστρούσε αποτρεπτικά. |