Διαδρομές Αιανής

Αιανή - Χρώμιο

Αυτή τη φορά ο σύλλογός μας Ορειβατική Ταξιαρχία Αιανής αποφάσισε να επαναλάβει μια διαδρομή, την οποία ως το 1950 τουλάχιστον βάδιζαν καθημερινά άντρες της Αιανής, που εργάζονταν στα μεταλλεία χρωμίου του Χρωμίου. Είναι η γνωστή στους μεγαλύτερους «Σφιλτσιόστρατα», ο δρόμος δηλαδή προς το χωριό Χρώμιο, το παλιό Σφίλτσι (σλ. filc =σκουτί, τσόχα ).

Ξεκινήσαμε από την Αιανή την Κυριακή 28 Γενάρη 2001. Βαδίζοντας την άσφαλτο φτάσαμε στις Γκουρτσιές και μπήκαμε στο χώμα. Παρακάμψαμε μερικά κοπάδια γιδοπρόβατα και πιάσαμε το πλατύ μονοπάτι. Αφήσαμε αριστερά το Μικρό και το Μεγάλο Κουτρούλι και σταματήσαμε στη Βαζούρα (βάζου =κάνω θόρυβο, φασαρία). Πότε θα ενδιαφερθεί κανείς, για το κρυμμένο της σπήλαιο;

Βαζούρα Κουτρουλίων, 28.1.01. Είναι πολύ πιθανόν ότι αυτή η τρύπα κρύβει από κάτω της ολόκληρο σπήλαιο, καθώς παρά τις χρόνιες προσπάθειες των ποιμένων δεν κλείνει. Το βουνό είναι ασβεστολιθικό και η θέση της Βαζούρας κατάλληλη για την ύπαρξή του

Η ιστορικός Μαρία Μπρέτσα και ο Θανάσης Καλλιανιώτης ανεβαίνοντας την "Σφιλτσιόστρατα". Στην αριστερή πλευρά της κοιλάδας βρίσκεται η τρύπα της Βαζούρας. Δεξιά υψώνεται το Κουτρούλι. Πίσω αριστερά στο βάθος τα Πιέρια και δεξιά ο Όλυμπος

Ανεβήκαμε το λόφο και πιάσαμε την κατηφόρα έχοντας δεξιά μας τον Βλάχο, που οι στρατιωτικοί χάρτες του 1936 αναφέρουν –περίεργα- ως Προφήτη Ηλία. Κατεβήκαμε ομαλά τη θέση Κρανιές, χωρίς να βρούμε τους θάμνους που έδωσαν το όνομα στην τοποθεσία. Το μονοπάτι είχε χαθεί. Κάπου εκεί είχαν στήσει ενέδρα τους Γερμανούς οι αντάρτες στις 13 Μάη του 1943, αλλά βρήκαμε μόνο έναν σκουριασμένο κάλυκα του 1940 από μάνλιχερ.

Διασταυρώσαμε την άσφαλτο και πήραμε τον παλιό χωματόδρομο. Περάσαμε τις Μαγκούτες και φτάσαμε στο Σταυρό, όπου βρίσκονται ακόμα πεταμένα σωληνωτά πετρώματα χρωμίτη, απομεινάρια παλιών γαιωτρήσεων. Οι ασβεστόλιθοι είχαν παραχωρήσει τη θέση τους σε κροκαλοπαγή πετρώματα. Κάτω μας απλώνονταν πανοραμικό το χωριό με τα καινούρια του σπίτια, δώρο του σεισμού του 1995. Αφήσαμε δεξιά το Φυλάκιο, όπου ο στρατός από το 1947 ως το 1949 που το διάλυσαν οι αντάρτες, είχε φρουρά και φτάσαμε στο χωριό.

Η Μαρία Μπρέτσα ανεβαίνει το μονοπάτι προς το Σταυρό ,αφήνοντας το Χρώμιο (Σφίλτσι) με τα "συμβατικά" του καινούρια σπίτια. Πίσω στο βάθος το ύψωμα Αλώνια

Μπήκαμε μέσα στο «Πέτρινο», το θαυμάσιο ταβερνείο του χωριού. Ζεσταθήκαμε στο τζάκι και απολαύσαμε τον καφέ που μας πρόσφερε ο πρεσβύτης Νίκος Σιαμπανόπουλος, ένας βαθύτατος γνώστης της ιστορίας του χωριού του.

Τηλεφωνήσαμε κι επιστρέψαμε με αυτοκίνητο. Η δίωρη πεζοπορία είχε τεράστιο ενδιαφέρον, καθώς καθ’ όλη τη διαδρομή φαίνονταν η λεκάνη του Τσιαρτσιαμπά, τα Πιέρια, ο Όλυμπος, η Μπνάσια, και η δεσπόζουσα όλων Αετοφωλιά.