Η κόρη του Ωκεανού και της Θέτιδας η Στύγα έδωσε το όνομα της στην ομώνυμη πηγή το νερό της οποίας σχημάτιζε ένα από τα ποτάμια του Άδη.

Εδώ κατοικούσε η μισητή σ΄όλους τους θεούς η τρομερή η Στύγα. Μακριά απο τους θεούς ανάμεσα στα ξακουστά ανάκτορά της που τα τριγύριζαν πανύψηλοι βράχοι. Η Στύγα ήταν κόρη του Ωκεανού και της Θέτιδος. Σμίγγοντας με τον Πάλλαντα έκαμε παιδιά τον Ζήλο την Νίκη το Κράτος και την Βία. Ομως γι΄αυτά δεν υπήρχε σημείο να σταθούν.

Οταν ο Διας πολεμούσε τους Τιτάνες για να γίνει κυρίαρχος των θεών κάλεσε όλους τους θεούς στον Όλυμπο. Εκεί τους είπε πως όποιος τον βοηθούσε στον αγώνα του τότε κανένα γήρας δεν θα στερηθεί, και το αξίωμα που είχε πρώτα θα εξακολουθήσει να τόχει. Και όποιος χωρίς αξίωμα και τιμή απο τον Κρόνο είχε μείνει αυτός και αξίωμα και τιμή θα πάρει οπως του πρέπει.
Ηρθε λοιπόν η Στύγα πρώτη στον Όλυμπο μαζί με τα παιδιά της. Ο Δίας την ετίμησε της έδωσε παρα πολλά δώρα και ώρισε να είναι αυτή ο ποιό μεγάλος όρκος των θεών και πήρε και τα παιδιά της εις τον Όλυμπο για να μένουν μαζί του σ΄όλους τους καιρούς. Ετσι απο τότε όποτε υπήρχε διαφωνία μεταξύ των θεών έστελνε ο Διας την γοργοπόδαρη Ιριδα να φέρει νερό απο τον ξακουστό και πανύψηλο βράχο μέσα σε ένα χρυσό σταμνί.
Οταν λοιπόν ορκιζόταν κάποιος θεός χύνοντας απ το νερό αυτό εάν είχε πεί ψέμα τότε χωρίς να το καταλάβει έπεφτε σε κώμα που διαρκούσε ενα χρόνο. Μετά τον χρόνο έμενε εννεα χρόνια μακριά απο τον Όλυμπο και δεν έπαιρνε μέρος σε κανένα συμβούλιο ή αποφαση των θεών. Τον δέκατο χρόνο ανέβαινε στον Όλυμπο μόνο για τα συμβούλια και η κανονική διαμονή του άρχιζε ξανα μετά τα δέκα χρόνια της τιμωρίας.
Οι αρχαίοι πιστευαν οτι στο σημείο που πέφτουν να νερά της Στύγας ήταν οι πύλες του Αδη διότι στο σημείο αυτό υπάρχει άνοιγμα που οδηγεί σε σπηλιά.

Το ποτάμι σχημάτιζε τον ιερό καταρράχτη της Στύγας ο οποίος στην βάση του σχηματίζει μια μικρή σπηλιά που ήταν η είσοδος για τον Άδη.
Γύρω από το εντυπωσιακό τοπίο της Στύγα έχει στηθεί μια ιδιόμορφη μυθολογία. Καθώς οι μεγάλες ορθοπλαγιές της Νεραιδόραχης ήταν οτι ποιό επιβλητικό γνώρισαν οι αρχαίοι μετά τον Όλυμπο πίστευαν ότι οι γκρεμοί αυτοί στήθηκαν από τα τεράστια μαρμαρωμένα κορμιά των Αλωάδων Γιγάντων του Ωτου και του Εφιάλτη. Η Στύγα είναι ένα από τα τρία ποτάμια που κυλάνε στα λιβάδια του Άρη. Αφού κάνει τρεις φορές το γύρω ρου βασιλείου του Άδη έρχεται και γκρεμίζεται από τον Χελμό σκορπίζοντας μια μαγική βροχή που χρυσίζει στα τείχη της απόκοσμης κοιλάδας. Στ΄όνομα της Στυγας ορκίζονταν θεοί και άνθρωποι όρκο απαράβατο που κανείς δεν τολμούσε να πατήσει. Όποιος θεός βρισκόταν επίορκος ενός τέτοιου όρκου, σαν ελάχιστη τιμωρία υποχρεωνόταν να σταθεί μεγάλο χρονικό διάστημα στο θανατηφόρο ψιχάλισμα της Στύγας. στα πρόθυρα ζωής και θανάτου περιμένοντας με αγωνία την στιγμή που η μαντατοφόρος του Δια η Ίριδα το μόνο πλάσμα που μπορούσε να πλησιάσει άφοβα τα τρομερά νερά θα τούφερνε το μήνυμα της λύτρωσης.

Κατα μία εκδοχή στα ύδατα της Στυγός βαπτίζεται ο Αχιλλέας και καθίστατε άτρωτος σ΄όλο το σώμα πλήν της πτέρνας απ την οποία τον κράταγε η μάνα του.

Helmos σημαίνει στα σλαβικά χιονισμένο βουνό. Οι αρχαίοι ονόμαζαν το νοτιοδυτικό ανάγλυφο, Αρόανια όρη χάριν του Αροανίου ποταμού που πηγάζει από το Πλανητέρο.